Felieton: Posłuchajmy lepiej disco polo

Co pan tutaj robi - zapytała mnie wczoraj pani burmistrz - pan mnie krytykuje, nie jest pan obiektywny, a ja chciałabym dzisiaj przekazać radnym kilka ważnych spraw. Przez chwilę miałem wrażenie, że nie jestem na wspólnym spotkaniu wszystkich komisji Rady Miejskiej we Wschowie, tylko w prywatnej kuchni Danuty Patalas i to w chwili, kiedy tuż przed wyjściem do pracy Danuta Patalas pije kawę i spożywa bułkę z dżemem. W dodatku wyposażony w kamerę, długopis, i kartkę papieru rzeczywiście mogłem pomylić salę obrad z prywatną posiadłością pani burmistrz. Szczęście jednak mi sprzyjało tego dnia. To nie była kuchnia. Dookoła stali radni, pani burmistrz w jednym końcu sali, ja w drugim, pani burmistrz krzyczy, pytając, ja odpowiadam. Pełna kultura. Nie miałem jednak tego dnia szczęścia. Poproszono mnie, tym razem kulturalnie, żebym nie nagrywał części związanej ze spółką komunalną. Na sali pojawiła się pani prezes Marzena Janik i to, co zamierzała przedstawić radnym, miało pozostać tajemnicą. Zrozumiałem, że będą to informacje, które nie mają prawa ujrzeć światła dziennego ze względu na dobro firmy. Mam w sercu dobro tego miasta, więc co zrozumiałe również dobro Spółki Komunalnej. Dobiłem więc targu z osobą, która mnie poprosiła o wyłączenie kamery i uważnie przysłuchiwałem się temu, co mówi pani prezes. I tak byłem szczęśliwy, że pani prezes nie krzyknęła przez pół sali, co pan tutaj robi, bo musiałbym tym razem włączyć nawigację i upewnić się czy na pewno znajduję się w odpowiednim miejscu. Na szczęście tak świat jest poukładany, że w miejscu publicznym, do którego każdy mieszkaniec ma dostęp, średnio jedna osoba na dobę dziwi się, że ktoś z tego prawa korzysta. Słuchając tego, co mówi pani prezes jestem przekonany, że informacje, które podała radnym nie są żadną tajemnicą. I nie ma racjonalnych przesłanek, dla których jej przekaz nie powinien dotrzeć do opinii publicznej. Podam przykład. Robiłem notatki, więc przytoczę wypowiedź pani prezes słowo w słowo. ,,No cóż, następny taki element, który został uwzględniony w bilansie (bilans SK za 2014 rok - przyp. mój) to jest rozłożenie środków amortyzacji na 50 lat tak - mówiła wczoraj pani prezes Marzena Janik - że firma zyskuje tutaj rocznie około 200 tysięcy, co daje nam dodatni wynik finansowy. Mam nadzieję, że po 50 latach ktoś z państwa będzie chciał kupić ten samochód. Bo ja na pewno nie". Koniec cytatu. Wynika z tego, że jakieś samochody w SK mają czas amortyzacji rozłożony na 50 lat. Może w tej sprawie wypowie się biegły księgowy? Albo jakiś przedsiębiorca? Bo to na pierwszy rzut oka wygląda absurdalnie. Znajomi księgowi twierdzą, że trudno im sobie coś takiego wyobrazić. Wiadomo, że w księgowości zdarzają się różne kwiatki, ale samochody, 50 lat, amortyzacja? Nie znam się oczywiście. Ale się dowiem, czy to prawda, czy fałsz. Bo jeżeli to nie jest prawda, to każdą wypowiedź tej władzy i ludzi z nią związanych trzeba koniecznie rejestrować. Jeżeli to jest prawda, to i tak warto rejestrować, bo dlaczego opinię publiczną pozbawiać takich faktów? Na koniec dowiedziałem się, że radna Emanuela Stanek-Juśkiewicz nie życzy sobie upubliczniania jej wizerunku. Bo nie ufa redakcji. A proszę sobie wyobrazić, że to wszystko dzieje się jednego dnia, w jednym budynku, między godziną 14:00 a 16:30. Znowu myślę, że muszę mieć wyjątkowego pecha. Pani burmistrz dziwi się i pokrzykuje przez pół sali, radna nie ufa, ponieważ powiedziała kilka zdań, które kamera zarejestrowała, znaczy winna kamera, redakcja, wszyscy dookoła, tylko nie ona, autorka wypowiedzianych zdań. Byli jeszcze bracia bliźniacy, kreciki, czyli radni opozycji nazwani tak przez kolegę po fachu, tylko, że kolega z koalicji rządzącej. Za dużo jak na jeden dzień i to w gronie osób, które reprezentują mieszkańców. Mam przyjaciela, który w takich sytuacjach mówi często: lepiej posłuchajmy disco polo. Wiecie państwo dlaczego? Rafał Klan