Biała wstążka jako ostatni lutowy seans w CKiR

Często zadajemy sobie pytanie, jak nazizm (i jego konsekwencje) był w ogóle możliwy? To jest jednak pytanie retoryczne, bo trudno sobie wyobrazić, że człowiek jest zdolny do tego, by zaplanować, z niebywałą precyzją, eksterminację całego narodu, uznanego za wrogi. Czy taka ideologia wzrosła, bo została zasiana na podatnym gruncie niemieckiego posłuszeństwa i maksymy ordnung muss sein (porządek musi być)? Być może. Haneke nie odpowiada dlaczego, nie mówi o genezie, pomaga zrozumieć jednak, co stało się z Niemcami dwadzieścia lat później, przed i w trakcie II wojny światowej. Wśród bogatej reżyserskiej filmografii Michaela Haneke widziałem tylko dwa inne jego obrazy - szokującą i perwersyjną Pianistkę oraz Ukryte. Bardzo lubię kino europejskie i właśnie Ukryte jest dla mnie jednym z najlepszych reprezentantów tegoż kina. W obrazie tym (Ukryte) wraz z głównym bohaterem staramy się zrozumieć, kto i dlaczego go nęka. Jak to też bywa w najlepszych filmach, rozwiązanie musimy sami sobie dopowiedzieć, zinterpretować to co zobaczyliśmy, co powoduje, że wraz z napisami końcowymi obraz jest kontynuowany w naszej wyobraźni. Podobnie jest w Białej wstążce, gdzie również mamy niewyjaśnione sytuacje, zbrodnie. I także tutaj sami będziemy decydować o tym, kto, naszym zdaniem, za tym wszystkim stoi i dlaczego. Każdy ma różny filmowy gust a jak wiadomo o gustach się nie dyskutuje, ale śmiem twierdzić, że obok Chłopca na rowerze i Jak zostać królem jest to najlepsza filmowa propozycja, którą możemy zobaczyć w CKiR. W takim wypadku nie można tego filmu przegapić. (admu)