Walentynki na słodko, czy na gorzko? Konkurs

O tyle pisanie w słodki sposób przychodzi mi z trudnością, bo charakteru się nie wybiera, a z natury jestem pesymistą i to takim nawet zgorzkniałym czasem. No, ale cóż, czasem przeżywam strzały niekontrolowanego entuzjazmu i umówmy się, że pisząc te słowa właśnie taki strzał przeżywam. Myśląc o samych walentynkach, jestem ciekaw państwa opinii o tym święcie zakochanych. Czy owo święto mocno się już u nas zadomowiło? Czy też, to dzień, jak każdy inny, bo jak się kocha, to powinno się dawać temu wyrazy przez cały czas? Obstawiam, że na te pozornie proste pytania padać będą różnorakie odpowiedzi. A jako, że konkurs ma być filmowy, to może teraz trochę o filmach, które mogą kojarzyć się z zakochanymi. Co by o mnie nie mówić (przepraszam, że tekst trochę w nastroju blogowo-osobistym, ale to pewnie dlatego, że dawno do bloga nie zaglądałem), to uwielbiam kino. Albo wręcz, jak Grażyna Torbicka i Tadeusz Sobolewski, kocham kino. Tyle, że prócz ambitnych filmów, zapadających w pamięć, to dla równowagi, raz na jakiś czas, lubię obejrzeć sobie komedię romantyczną, lub po prostu opowieść o szeroko pojętej miłości. Pewnie dlatego to robię, bo wewnętrznie czuję potrzebę, żeby takową miłość zobaczyć choć na ekranie, albo po prostu przypomnieć sobie, że jest ona możliwa. Wróćmy jednak do meritum. Dużym sentymentem darzę takie produkcje, jak chociażby Bezsenność w Seattle. Tom Hanks oraz Meg Ryan tworzą, jak dla mnie, bardzo ciepłą bajkę. Miło też, że ta para nie tylko mnie się spodobała i mogliśmy zobaczyć tę dwójkę jeszcze w takich filmach, jak Masz wiadomość oraz Poza światem. W tym pierwszym byliśmy świadkami, jak realność przeplata się z wirtualnością, co daje przyjemny dla oka i z dawna oczekiwany finał. Trochę inaczej było, może nie w komedii romantycznej, ale zawsze w filmie z tą parą, czyli w Cast Away, w którym jeden happy end nie skutkował drugim i chyba, czego możemy się tylko domyślać, Meg Ryan i Tom Hanks finalnie razem nie będą. No, ale nie zawsze może być tak słodko, nawet jeśli wymaga tego ode mnie mój naczelny. Choć sam w kolumnie obok rozmawia anonimowo z pewną panią, która za nami, jako zw.pl , nie przepada, bo ponoć nie jesteśmy niezależni, a jednak mimo wszystko z nami porozmawiała. Tutaj muszę tylko naszą anonimową rozmówczynię uczulić, że w kapitalizmie mamy wolne media, ale wolny rynek i pieniądze powodują, że nie mogą być one w pełni niezależne. Nawet blogosfera staje się komercyjna. Nie o tym jednak miałem pisać. Chciałem zauważyć, że rozmowa, którą można przeczytać obok, także nie nastraja wielkim optymizmem, co do walentynek. A, że nie zawsze może być słodko, to pokazują takie produkcje, jak np. Co się wydarzyło w Madison County, Tajemnica Brokeback Mountain, W chmurach, Między słowami, Głową w mur. Ten ostatni z wyróżnionych jest zarazem najmocniejszym obrazem, gdzie nadzieja tak wyraźnie miesza się z gorzką prozą życia, pozostawiając tylko smutne konkluzje. Wszystkie te powyższe filmy łączy jednak to, że uczucie miłości jest możliwe do przeżycia. Z takim zastrzeżeniem, że nie trwa to wiecznie, najczęściej tylko chwilę, którą potem wspomina się przez całe życie z rozrzewnieniem. Ale czy przypadkiem, właśnie tak w życiu nie jest? Szczególnie w życiu singli lub nieszczęśliwych osób, żyjących mimo wszystko w związkach, a jakby osobno. Bo w taki dzień jak walentynki, myślę że nie można zapominać o tych poranionych personach. Te zakochane, sobie poradzą. Przynajmniej do czasu. Co do konkursu, to wszystkie pytania jakie ostatnio zadawaliśmy państwu w wszelakich zgadywankach, były stosunkowo łatwe. A, że nagroda wydaje się bardzo atrakcyjna, to pozwolę sobie nieco podnieść poprzeczkę trudności. (admu)