W 1880 rozpoczęto budowę wschowskiej Cukrowni

Pierwotna nazwa cukrowni była ściśle związana z Przyczyną Górną, która do 1912 roku obejmowała swym zasięgiem znaczną część ziem okalających miasto Wschowa w jej południowo–zachodniej części (wraz z częścią dzisiejszej ulicy Obrońców Warszawy). Właściciele cukrowni systematycznie dokupowali morgi ziemi w Przyczynie Górnej, aby zwiększyć uprawy buraka cukrowego. Po zmianach administracyjnych, w 1912 roku, które to zmieniły zakres terytorialny Wschowy, nazwę spółki zmieniono na "Zuckerfabrik Fraustadt in Fraustadt" Pierwszy cukier wyprodukowano w naszej fabryce w 1881 roku. W 1885 roku zakupiono cukrownię w Głogowie, którą rozbudowano, aby pełniła funkcję rafinerii („Rohzuckerfabrik Glogau-Dom”). Popyt na cukier oraz wzrost możliwości produkcyjnych wymusił kolejną rozbudowę, w 1888 roku zakupiono kolejną cukrownię „Rohzuckerfabrik Nenkersdorf” (Drogomil) niedaleko Bytomia Odrzańskiego. W 1912 roku zlikwidowano Cukrownie w Drogomilu (Nenkersdorf). Maszyny zostały przewiezione do cukrowni we Wschowie i Głogowie. W 1929 roku podjęto decyzję o zlikwidowaniu głogowskiej fili cukrowni, przetransportowane maszyny posłużyły do wybudowania rafinerii we Wschowie zwiększając tym samym jej możliwości produkcyjne i znaczenie na rynku przemysłu cukrowniczego. Od samego początku pieczę nad rozwojem fabryki miały osoby wykwalifikowane i kompetentne, które potrafiły wykorzystać potencjał cukrowni i rosnący popyt na cukier. Pierwszym przewodniczącym Rady Nadzorczej Cukrowni Wschowa był bankier Conrad von Fromberg. W skład rady wchodził także Emil von Jordan, van Hansemann, von Modlibowski, Caspar, Düring. W latach późniejszych do składu Rady dołączyli m.in. : von Ponikiewicz; von Mielczynski; właściciel ziemski z Dębowej Łęki (Geyersdorf) Lürmann, a krótko przed I wojną światową dołączył również posiadacz ziemski z Jędrzychowic (Heyersdorf) - Gilka-Bötzow. Conrad von Fromberg wpłynął na decyzję o wypuszczeniu akcji cukrowni. Jedne z pierwszych zostały dopuszczone do obiegu 26 sierpnia 1885 roku ( wydana przez wschowskiego wydawcę Puchera - drukarnia przy ówczesnej ulicy Steinweg). Kolejne w 1888 roku, w kwietniu 1920 roku , w lipcu 1921 roku, grudniu 1921 roku. Prawdziwym unikatem były wydane w 1928 roku akcje cukrowni, których liczba sięgnęła zaledwie 70 sztuk (z czego znanych jest 30 prawdziwym kolekcjonerom). Rosnąca ranga naszej wschowskiej Cukrowni miała swoje odzwierciedlenie także na giełdzie w Berlinie i we Wrocławiu. Cukrownia wypłacała aż 30 % dywidendy. Jako ciekawostkę podamy, iż nawet po II wojnie światowej honorowano jej akcje i wypłacano za nie pieniądze (7 luty 1949 roku – poświadczenie wypłaty akcji). Na początku XX w Cukrownia Wschowa była jedną z największych cukrowni na terenie ówczesnych wschodnich Niemiec. Była największym zakładem produkcyjnym, który w okresie tzw. kampanii zatrudniał kilkadziesiąt osób ze Wschowy i okolic, będąc tym samym źródłem dochodu dla wielu wschowskich rodzin. Młodzi ludzie zarabiali na swoje przyjemności i na wakacje. Zatrudnienie w cukrowni znajdowali także górale, więźniowie (w okresie II wojny światowej także jeńcy wojenni), Ślązacy, Pomorzanie i inni. Cukrownia Wschowa przez wiele lat była największych zakładem produkcyjnym na terenie dzisiejszej ziemi lubuskiej. Sukces naszej cukrowni nie byłby tak wielki, gdyby nie jakość cukru wytwarzanego w fabryce. Nasz cukier wysyłano m.in. do Ameryki Północnej i Południowej, Anglii i Skandynawii. Niestety, pomimo swojego znaczenia ekonomiczno-gospodarczego, pomimo stale rosnącej jakości produkowanego cukru nie udźwignęła zmian, jakie wymusiły na niej rządowe reformy po 1990 roku. Zmiana właściciela, kolejni Zarządcy, zmiany prawa, normy etc., etc. sprawiły, ze Cukrownia Wschowa Spółka Akcyjna 12 maja 2008 roku została wykreślona z rejestru KRS i tym samym definitywnie zakończyło swoje istnienie. Stowarzyszenie Czas A.R.T.