Tarką po łapkach: Bareja wiecznie żywy

Są takie piosenki lub filmy które towarzyszą nam przez całe życie. Czasami przypomni nam je radio, czasem telewizja, czasem radny Kuchcicki Przemysław. „Wschowski Piotr Skarga”' (pierwowzór zasłynął „Kazaniami sejmowymi”) zdobył moje serce przełomowymi w dziejach Wschowy „Kazaniami samorządowymi” opublikowanymi 17 lutego 2010 roku pańskiego. Do dzisiaj wzruszają i pozostają aktualne słowa: „Mamy naturę ułomną. Niestety. To pozwala niektórym z naszych współmieszkańców kierować się tylko drogą kariery wybierając drogę samorządu!! Mamy naturę ułomną, więc wybieramy na listy kandydatów ludzi, którzy podczas posiedzeń Rady podnoszą tylko bezwiednie dłoń w geście głosowania. Ale na Boga, mimo że mamy naturę ułomną, nie róbmy z siebie kalek społecznych”. Drugi raz wzruszył mnie niedawno. Wracając do tytułu muszę przyznać, iż niezmiennie bawi mnie scena z „Misia” w której Wiesław Jarząbek pieśń dla prezesa klubu TĘCZA wygłasza: „Czasem aż oczy bolą patrzeć, jak się dla naszego klubu przemęcza, prezes Ochódzki Ryszard, naszego klubu „Tęcza”. Ciągle pracuje! Wszystkiego przypilnuje i jeszcze inni, niektórzy, wtykają mu szpilki. To nie ludzie – to wilki! To mówiłem ja – Jarząbek Wacław, trener drugiej klasy. Niech żyje nam prezes sto lat! To jeszcze ja – Jarząbek Wacław, bo w zeszłym tygodniu nie mówiłem, bo byłem chory. Mam zwolnienie. Łubu dubu, łubu dubu, niech żyje nam prezes naszego klubu. Niech żyje nam! To śpiewałem ja – Jarząbek”. Od razu zwróciło moją uwagę to, iż pan Wiesław Jarząbek nie miał tyle godności ile posiada nasz radny, pochwalne peany swoje głosił w zaciszu gabinetu, nieco wstydliwie, w ukryciu. Natomiast pan radny nie ma żadnych oporów wali z grubej rury, publicznie, na sesji rady miejskiej. Radny Kuchcicki przez życie samorządowe wędruje z dala od kariery. I na Boga!! Wszelkie takie podejrzenia już same w sobie są niegodziwe. Za poprzedniej władzy otrzymał posadę w muzeum, niezbyt eksponowaną ale pewnie adekwatną do zasług i wkładu w rozwój gminy. W ostatnich wyborach startował z innymi ludźmi, obecnie sprzyja innej grupie. Transfer został dokonany aby znaleźć się jak najdalej od prozaicznej drogi kariery, którą sam radny uważa za zło wcielone. Tylko niegodziwcy wypominają mu teraz posadę jaką otrzymał po samorządowym transferze w CKiR. Zazdrośnicy i obłudnicy nie docenią tego, że tak zaangażowany człowiek, dla kultury (i sztuki) wschowskiej to robi. Ludzie zwykle oceniają innych swoją małą miarą i w postępowaniu radnego dopatrują się tylko troski o swoje interesy. Nieładnie. Jak poważnie radny Kuchcicki podchodzi do swojej misji samorządowej świadczyć może jego zachwyt nad sposobem załatwiania spraw w Urzędzie i stosowne podziękowania na ręce włodarzy składane. Zachwyt radnego budzi fakt, iż nie musi pisać interpelacji w sprawach mieszkańców tylko pójdzie do pani burmistrz lub pana burmistrza i załatwia to od ręki. Niesamowite, powtórzmy: radny, który sprzyja ugrupowaniu burmistrza załatwia coś z nim bez potrzeby składania interpelacji. Normalnie przychodzi i się dogadują! Nam ludziom niezwiązanym z radą i innymi tak niezrozumiałymi mechanizmami władzy samorządowej wydaje się to nieprawdopodobne. A jednak prawdziwe. Prostota wschowskiego rozwiązania zadziwia świat. Nasz wkład w rozwój idei samorządowej będzie opisywany w książkach. Niestety Piotr Skarga nie był doceniony za życia, obawiam się, że podobnie może być z naszym radnym. Po prostu nie dorośliśmy do tego jeszcze. I proszę ludzie darujcie sobie komentarze w stylu: kolejna sprawa sądowa z wyrzuconym pracownikiem przegrana, brak znaczących sukcesów to trzeba się zacząć chwalić samemu – one są nieuzasadnione. Takie malutkie. Puste, niegodziwe gadanie. Więc radujmy się zamiast szydzić. Przemku radujemy się razem z Tobą i dziękujemy, że tak sprawnie działacie i to bez interpelacji. Dzięki temu ludzie którzy was wybrali mają tą pewność, że nie są kalekami społecznymi, o których w swoim słynnym wystąpieniu wspomniałeś. Żyjcie, panujcie i po głowach się głaszczcie długie lata. Powodzenia. Krzysztof Tarka