Jakie wyróżniamy zaburzenia odżywiania?
Do zaburzeń odżywiania zalicza się kilka różnych schorzeń. Wśród nich najczęstszymi, a jednocześnie najbardziej znanymi chorobami są anoreksja oraz bulimia. Pierwsza z nich, zwana inaczej jadłowstrętem psychicznym, charakteryzuje się znacznym ograniczaniem przyjmowanych posiłków i dążeniem do utrzymania jak najniższej wagi. Osoba nią dotknięta stosuje zwykle bardzo restrykcyjne diety lub tzw. głodówki, co często łączy z intensywnymi treningami fizycznymi (typ restrykcyjny) albo też stosuje środki przeczyszczające i wymiotne, aby zmniejszyć ilość przyswajanych kalorii (typ bulimiczny). Posiada przy tym zaburzony obraz własnego ciała, towarzyszy jej również ogromny lęk przed przytyciem. Bulimia, czyli żarłoczność psychiczna, to natomiast zaburzenie objawiające się występowaniem niekontrolowanych napadów głodu i wzmożonego apetytu. Po ich wystąpieniu osoba, aby uniknąć przybrania na wadze, wymusza wymioty, stosuje środki przeczyszczające, okresowo się głodzi lub intensywnie ćwiczy. Schorzenie to wiąże się również z ogromnym poczuciem winy i próbą ukrycia swojego problemu oraz, podobnie jak przy anoreksji, lękiem przed przytyciem.
Oprócz bulimii i anoreksji, do zaburzeń odżywiania zaliczają się także między innymi:
- Zaburzenie przeżuwania – nagminne cofanie przełkniętych pokarmów do jamy ustnej, co albo kończy się wypluciem posiłku, albo też ponownym jego połknięciem.
- Zespół pica – powtarzające się spożywanie substancji nieprzeznaczonych do spożycia lub tych, które przed spożyciem należy przetworzyć.
- Zaburzenie z napadami objadania się – nawracające poczucie utraty kontroli nad ilością spożywanych pokarmów i spożywanie ich pomimo braku głodu, w szybkim tempie i w samotności.
- Ortoreksja – lęk przed niezdrową żywnością i nadmierna, obsesyjna koncentracja na spożywaniu jedynie zdrowych produktów.
Leczenie zaburzeń odżywiania
Zaburzenia odżywiania to choroby, które niosą za sobą bardzo poważne konsekwencje, odbijając się negatywnie zarówno zdrowiu psychicznym, jak i fizycznym. W niektórych przypadkach mogą doprowadzić nawet do skrajnego wyniszczenia organizmu i skutkować trwałymi problemami zdrowotnymi. Z tego powodu kluczowe znaczenie ma to, aby jak najszybciej po zaobserwowaniu u siebie niepokojących objawów udać się po specjalistyczną pomoc (https://poradnia-harmonia.pl/pomoc-on-line/). Ze względu na fakt, iż zaburzenie odżywiania ma podłoże psychiczne, najskuteczniejszym sposobem leczenia jest psychoterapia. Największą skutecznością cechuje się terapia poznawczo-behawioralna. W jej trakcie pacjent poznaje prawdziwe powody swojego schorzenia, oducza się niezdrowych mechanizmów związanych z zaburzeniem oraz odbudowuje swoją samoocenę, która nierzadko okazuje się być główną przyczyną problemu. Dobrym pomysłem jest także skorzystanie z pomocy psychodietetyka (https://poradnia-harmonia.pl/), czyli osoby mającą wiedzę zarówno z zakresu dietetyki, jak i psychologii.
Nieco inaczej podejść należy natomiast do osób, u których wskutek zaburzeń odżywiania doszło do poważnych powikłań zdrowotnych i silnego wyniszczenia organizmu. Wówczas, oprócz pomocy psychologicznej, konieczna jest także pomoc lekarza i włączenie farmakoterapii, a niekiedy nawet hospitalizacja.
