W ramach prezentowanej w Muzeum Ziemi Wschowskiej wystawy poświęconej ewangelickim obrzędom pogrzebowym po raz pierwszy wyeksponowano cenny zabytek związany z historią miasta i regionu - portret i epitafium pułkownika wojsk saskich Ludwika Karola von der Osten-Sackena, poległego podczas bitwy pod Wschową 13 lutego 1706 roku
Wykryto bloker reklam!
Treść artykułu została zablokowana, ponieważ wykryliśmy, że używasz blokera reklam. Aby odblokować treść, proszę wyłączyć bloker reklam na tej stronie.
Ekspozycja portretu stanowi jeden z trzonów wystawy ukazującej obrzędy pogrzebowe towarzyszące pochówkom protestanckiej szlachty, zamieszkującej ziemię wschowską w XVII - XVIII wieku. Temat ten wpisuje się w ramy tegorocznej edycji Europejskich Dni Dziedzictwa zorganizowanych pod hasłem „Tajemnice codzienności”.
Portret, pochodzący z byłego luterańskiego kościoła Kripplein Christi, stanowi unikalną pamiątkę przeszłości związaną z bitwą pod Wschową - jednym z kluczowych wydarzeń Wielkiej Wojny Północnej (1700-1721).
Epitafium Ludwiga Karla von der Osten–Sackena tworzy owalny portret malowany na blasze, umieszczony w barokowej, bogato rzeźbionej ramie z panopliami. Ukazany do pasa mężczyzna w sile wieku, w długiej białej peruce z dużymi lokami, stoi frontalnie do widza, z korpusem lekko zwróconym w swoją prawą stronę, głową zaś – w lewą. Ubrany jest w kirys, nałożony na białą koszulę z koronkowymi mankietami i szalowym kołnierzem, ściśle, pod samą brodą przylegającym do szyi oraz na widoczną na koszuli pod szyją złocistą, błyszczącą tkaninę. Na kirys ma przywdziany czerwony, obszerny kaftan w typie justaucorps, ze złocistymi, płaskimi guzami i szarą podszewką. Przy sutym, tkanym pasie widać rękojeść białej broni. Dzieło nosi wszelkie cechy portretu pośmiertnego.
Twórca dzieła był malarzem środkowoeuropejskim (najpewniej saski lub śląski). Uwiecznił on von der Osten-Sackena z kulą w piersi, jak i ukazał scenę batalistyczną w tle portretu, odwołując się bezpośrednio do śmierci przedstawionego na polu bitwy pod Wschową 13 lutego 1706 roku. Obraz powstał zapewne, zgodnie z powszechnym zwyczajem, bezpośrednio potem, co potwierdza technika i styl wykonania samego malowidła, jak i snycerskiej ramy – również strój i kształt peruki Osten-Sackena całkowicie odpowiada realiom epoki.
Dzieło należy do grupy bardzo rzadkich portretów epitafijnych, które nie tylko zawierają podobiznę zmarłego, ale zarazem obrazują okoliczności jego zgonu.
(źródło: wschowa.pl)
Komentarze 0