Gawęda

Pamiętam, kiedy byłam małym dzieciaczkiem ledwo od podłogi podrosłym, jak moja mama druhna zabierała nas na zbiórki zuchowe. Najpiękniejsze były te jesienne z ogniskami i gawędami. Zapach tamtych dni do dzisiaj pozostaje we mnie nie wzruszony pomiędzy tysiącami innych doświadczeń. Dzisiaj słuchając gawędy na 100 - lecie harcerstwa sięgnęłam do źródeł. Mam nadzieję, że to przybliży Państwu czym gawęda jest. Jednak kto nie miał okazji zasiąść przed ogniem i wysłuchać "na żywo" harcerskiej opowieści prawdopodobnie nie pozyska tak wspaniałych wspomnień... "Gawęda (Reprezentacyjny Zespół Artystyczny Związku Harcerstwa Polskiego „Gawęda”), amatorski, dziecięco-młodzieżowy zespół artyst. (śpiew, taniec, recytacje, teatr lalkowy, inscenizacje piosenek i muzyki poważnej), zał. 1952 przez A. Kieruzalskiego, z siedzibą w Pałacu Młodzieży w Warszawie (PKiN). Gawęda szlachecka, opowieść wierszem lub prozą ukazująca sarmacką obyczajowość; charakterystyczna dla romant. literatury krajowej (H. Rzewuski, W. Pol, W. Syrokomla, I. Chodźko)." źródło: http://encyklopedia.wp.pl/letter,ga,page,65,szukanie.html?ticaid=1b2dd&_ticrsn=3 Gawęda jest również jedną z podstawowych form pracy w drużynach harcerskich. Jest to opowieść drużynowego wprowadzająca w temat zbiórki. "Ogień towarzyszy harcerzom przy najważniejszych chwilach życia harcerskiego. Jest przy nich przy ślubowaniach i przy fascynujących opowieściach o zamierzchłych czasach. Ogniska dla harcerzy to nie tylko palące się drewno i pieczenie kiełbasek. Jest to czas rozmów, wspomnień i refleksji. Drużyny mają różne tradycje, niektóre gdy ognisko nie rozpali się od jednej zapałki nie zaczynają go, przez co harcerzy mija gawęda i śpiewy. Gawęda jest to najczęściej historia która niesie ze sobą wiele wskazówek dla młodszych harcerzy, jak powinni się zachowywać i jak harcerstwo wyglądało kiedyś i dziś. W miejskiej dżungli niestety nie ma miejsc na ogniska, co za tym idzie harcerze zastępują je innym ogniem. Kominki przebieg mają taki sam jak ognisko, są śpiewy i gawęda. Siedzi się do późnego wieczoru i rozmawia o wszystkich sprawach dotykających harcerzy. Wszyscy są dla siebie otwarci i przyjaźni. Często jest wesoło i radośnie, a innym razem poważnie i ogarniają wszystkich refleksje." źródło: http://www.czuwaj-przemysl.pl/?p=62 (Margot)