Udany debiut prozatorski
Wojciech Kuczok zadebiutował wydaną w 1999 roku książką „Opowieści słychane”. Tytuł ten został nominowany do Nagrody Literackiej Nike. To opowiadania przede wszystkim o niespełnionej miłości, ale także o dojrzewaniu, które ma wiele różnych oblicz. Książka została doceniona przede wszystkim ze względu na wyczuwalną mieszankę grozy oraz zwyczajności, z dużą dozą pisarskiej wrażliwości i uważności. Pozostałe książki Wojciecha Kuczoka także mają w sobie gamę podobnych cech, przez które czytelnicy bardzo chętnie po nie sięgają.
„Gnój”, czyli najgłośniejsza książka Kuczoka
„Gnój” to zbiór opowiadań wydanych w roku 2002, które łączy postać narratora, choć sam autor już od początku odcina się od wątków autobiograficznych. Książka w wielu recenzjach określana jako „studium rodzinnych patologii”, opowiada bowiem o trudnych przejściach i domowych zwyczajach, pełnych brutalności i turpizmu.
Punktem wyjścia jest relacja pomiędzy starym K. oraz jego synem. Relacja ma znamiona sadyzmu, choć czytelnikowi pozostawiona jest możliwość samodzielnej interpretacji, bez oceny postępowania żadnej ze stron. Książka jest więc wieloznaczna i to osoba czytająca może samodzielnie podjąć decyzję, jak oceni postępowanie bohaterów.
Co ciekawe, na podstawie tej książki Wojciech Kuczok napisał scenariusz do filmu „Pręgi”, który został później wyreżyserowany przez Magdalenę Piekorz. Film spotkał się z dobrym przyjęciem krytyków, co potwierdzają liczne nominacje do najważniejszych nagród filmowych.
Poza światłem jaskiń
Wojciech Kuczok to również specjalista od jaskiń, który swoją pasją postanowił podzielić się z czytelnikami w książce „Poza światłem” opublikowanej w roku 2012. Książka uznawana jest za najbardziej osobistą w dorobku autora, pokazuje w niej bowiem świat doskonale sobie znany, choć nieznany większość z nas.
Książka jest podzielona na dwie części, z których pierwszą stanowią refleksje na temat świata zewnętrznego, będące efektem zarówno polskich, jak i zagranicznych podróży. To często jednak coś więcej, aniżeli luźne rozważania: to także krótkie refleksje nad życiem, zmuszające do głębszego zastanowienia się nad ważnymi dla nas wszystkich kwestiami.
Część druga to z pewnością to, czego spodziewa się czytelnik, czyli opowieści o zejściach do jaskiń oraz o tym, jakie uczucia mogą wywoływać w człowieku te niezwykłe cuda natury.
Zbiór sennych zapisków
Na uwagę zasługuje także publikacja Wojciecha Kuczoka z roku 2016 pt. „Proszę mnie nie budzić”, czyli zapiski sennych marzeń autora. Tu wszystko może się zdarzyć, choć w utworach króluje przede wszystkim absurd. To wbrew pozorom intymna podróż w świat snów samego autora, w których często po prostu brak logiki. Czy czytelnik jest gotowy na taką podróż? Z pewnością warto w nią wyruszyć. Być może okaże się to inspiracja także do tego, aby dać się ponieść własnym snom i również je zapisywać.
Książki Wojciecha Kuczoka są różnorodne i cecha ta wyróżnia samego autora, mającego wiele pasji i zainteresowań, którymi dzieli się ze swoimi czytelnikami, dbając jednocześnie o piękno słowa.
