Zaćma u psa – co warto wiedzieć?
Zaćma, nazywana także kataraktą, to schorzenie soczewki mogące wystąpić nie tylko u ludzi, ale także u naszych zwierzęcych przyjaciół. Wiąże się ono z postępującym zmętnieniem soczewki lub jej torebki – zaćma może rozwijać się w obydwu oczach bądź dotykać tylko jednego oka. Schorzenie może prowadzić do różnego rodzaju zaburzeń widzenia, co uzależnione jest od stopnia zaawansowania zmian. Problemy z widzeniem u psa pojawiają się w wyniku mętnienia fragmentów soczewki, co utrudnia promieniom świetlnym dotarcie do siatkówki oka.
Początkowo problem jest trudny do zauważenia, gdyż osłabienie wzroku jest niewielkie, aczkolwiek schorzenie rozwija się i może doprowadzić nawet do całkowitej utraty wzroku przez zwierzę. Z tego powodu niezbędne są regularne kontrole u psiego okulisty – podczas nich specjalista będzie kontrolować stan oczu zwierzęcia i dostrzeże wszelkie nieprawidłowości. Jeśli będzie to konieczne, zostaną przeprowadzone kolejne badania oraz postawiona zostanie diagnoza – wtedy weterynarz zaproponuje dalsze kroki, jakie można podjąć, aby pomóc zwierzęciu.
Zaćma u psa – pierwsze objawy
Zmiany w obrębie oczu, takie jak łzawienie czy ropienie, powinny zostać niezwłocznie skonsultowane z lekarzem weterynarii. Przeprowadzony zostanie wtedy proces diagnostyczny, który pomoże wykryć źródło danych problemów. Konieczne jest również regularne dbanie o higienę oczu psa.
Należy pamiętać, że niektóre schorzenia są bardzo trudne do dostrzeżenia – zazwyczaj bez pomocy specjalisty postawienie diagnozy jest niemożliwe, gdyż katarakta może obejmować jedynie część soczewki, co łatwo przeoczyć. Wskazuje to na istotę regularnych kontroli weterynaryjnych, o których wspominaliśmy wcześniej.
Objawy zaćmy u psa
Zaćma u psa wiąże się ze stopniowym mętnieniem oczu. Wśród objawów można wymienić zmętnienie soczewki, przez co stopniowo staje się ona zamglona, mleczna. W związku z zaćmą pojawiają się zmiany w odblasku z siatkówki. Nieleczone schorzenie prowadzi do pogorszenia wzroku, przez co wraz z biegiem czasu zauważalne są zmiany w zachowaniu psa. Nasz pupil może wpadać na przedmioty, a także mieć problem z rozpoznawaniem ludzi, utrzymaniem równowagi czy złapaniem zabawki. Rozwijająca się zaćma sprawia, że pies nierzadko staje się strachliwy, osowiały, a niekiedy nawet drażliwy.
Zaćma u psa – diagnoza
Jeśli zauważymy zmiany w wyglądzie wnętrza oka bądź dostrzeżemy zmiany behawioralne u psa, powinniśmy niezwłocznie zgłosić się do weterynarza. Szybka reakcja właściciela umożliwia postawienie wczesnej diagnozy oraz wiąże się z pomyślniejszymi rokowaniami.
Zaćma u psa – leczenie
W leczeniu zaćmy kluczowe jest prawidłowe postawienie diagnozy – to podstawowa kwestia niezależnie od rodzaju czy stopnia zaawansowania schorzenia. Chociaż wdrożenie odpowiednich środków farmakologicznych pozwala na spowolnienie rozwoju zaćmy, obecnie jedyną skuteczną metodę leczenia zaćmy stanowi zabieg fakoemulsyfikacji.
Fakoemulsyfikacja to specjalistyczny zabieg weterynaryjny – powinien on zostać przeprowadzony przez doświadczonych, odpowiednio wykwalifikowanych weterynarzy. Dowiedz się więcej o tej metodzie leczenia zaćmy u psa: https://www.przychodnianovet.pl/fakoemulsyfikacja-jako-ratunek-w-walce-z-zacma-u-psa/.
Fakoemulsyfikacja – na czym polega zabieg?
Przeprowadzenie badania okulistycznego oraz ewentualnego ERG stanowią podstawowe elementy pozwalające zakwalifikować pacjenta do zabiegu. Dzięki nim możliwe jest ustalenie rokowania oraz zasadności przeprowadzenia fakoemulsyfikacji. Prawidłowa diagnoza, brak chorób towarzyszących oraz wykonanie zabiegów przez specjalistów – te kwestie wpływają na zwiększenie prawdopodobieństwa pełnego odzyskania wzroku przez psa.
Zabieg fakoemulsyfikacji wiąże się z rozbiciem soczewkowych mas przy wykorzystaniu ultradźwięków oraz ich aspiracji przez otwór znajdujący się w rogówce. Po usunięciu zaćmowych zmian torebka soczewki jest przygotowana do wszczepienia soczewki syntetycznej. Procedura przeprowadzana jest w znieczuleniu ogólnym, a pies nie odczuwa bólu.
Po przeprowadzeniu zabiegu zwierzę może opuścić gabinet weterynaryjny jeszcze tego samego dnia. Konieczne jest jednak zabezpieczenie oczu przed kontaktem z łapami, dlatego pupilowi zakładany jest specjalny kołnierz. Oprócz tego konieczne jest podawanie wskazanych przez weterynarza lekarstw oraz uczęszczanie z psem na wizyty kontrolne.
