Plac Zbawiciela w CKiR. Adam Muszkieta poleca

Fabuła zawiązana jest w Warszawie. Młode małżeństwo z dwójką dzieci bierze kredyt na upragnione mieszkanie i ma wkrótce odebrać klucze - czyli historia dnia codziennego wielu z nas. Dramat zaczyna się w chwili, gdy okazuje się, że developer zbankrutował. Młodzi przenoszą się do matki, popadają w ogromne długi, a ich związek jest na krawędzi. Ten krótki i suchy opis nie oddaje dramaturgii całej sytuacji, w którą przenosi nas reżyserskie małżeństwo Krauze. To co jest specyficzne, to podobnie jak w Długu, ciężar kłopotów i problemów, z jakimi zmagają się bohaterowie, są tak namacalne, że stają się wręcz naszymi bolączkami. Nie można przejść obojętnie wobec tego obrazu. Co ciekawe główni aktorzy, to aktorzy tak zwani serialowi. Nie zmienia to jednak faktu, że grają oni swoje życiowe role i są bardzo dobrze prowadzeni przez parę reżyserów. Byli w stanie pokazać, że stworzenie szczęśliwej rodziny jest bardzo trudne, a może nawet, w ich przypadku, niemożliwe. Bo, gdy wspólny cel, jakim było M2, zniknął z horyzontu, to również ich związek zatrząsł się w posadach. Mąż znalazł sobie kochankę, by swoje frustrację w jakiś sposób ugasić. Żona, sterroryzowana przez teściową, z którą małżeństwo musiało zamieszkać, zaczyna popadać w depresję. Chce utrzymać rodzinę za wszelką cenę, ale płaci za to najwyższy możliwy koszt, bo własne zdrowie psychiczne. Powstaje pytanie, kto jest temu winien? Mąż, teściowa, dzieci, czy sama zdesperowana kobieta? Trudno rozsądzić, bo sami reżyserzy, za co im chwała, nie pokazują tej historii w sposób czarno-biały. Szczerzę polecam ten obraz, lecz zarazem ostrzegam. Emocje związane z tym filmem jeszcze długo po projekcji tkwią w nas, budząc głęboki smutek i żal. (admu)