Działania wokół konkretnej decyzji kończą proces decyzyjny, który dzieli się następująco:
-
Odkrycie trudności,
-
Zidentyfikowanie specyficznego problemu,
-
Określenie kryterium oceny wariantów decyzyjnych,
-
Zestawienie listy rozwiązań,
-
Określenie efektów zastosowania każdego rozwiązania,
-
Wybór najlepszego wariantu,
-
Wdrożenie decyzji.
Podejmowanie decyzji w firmach rozróżnić można na indywidualne i grupowe. W pierwszym przypadku to jednostka rozwiązuje dany problem decyzyjny – w firmach jest to zwykle menedżer. W drugim przypadku to zbiór osób – najczęściej zarząd lub pracownicy.
Oba modele niosą za sobą zalety:
Indywidualny:
- Szybkość podejmowania decyzji,
- Brak konieczności podejmowania kompromisów,
- Niskie koszty,
- Możliwość zastąpienia osoby decyzyjnej.
Grupowy:
- Większa ilość informacji,
- Więcej możliwych wariantów rozwiązania problemu,
- Okazja do integracji grupy – wspólny cel łączy,
- Możliwa większa wiara w obrany kierunek (głos większości).
Posiadają również wady:
Indywidualny:
- Podatność na wpływy zewnętrzne,
- Możliwość oportunizmu,
- Ryzyko związane z paraliżem firmy w przypadku wypadku lub nieobecności osoby decyzyjnej,
- Ograniczona informacja.
Grupowy:
- Długość procesu,
- Kompromisy, przez co decyzja może okazać się mniej efektywna w ogólnym rozrachunku,
- W grupie może dojść do podziału,
- Możliwa większa wiara w obrany kierunek (głos większości).
Niezależnie od tego, jaki sposób podejmowania decyzji wybierze firma, z pomocą przychodzi współczesna nauka. Dzięki odkryciom w dziedzinach takich jak ekonomia, matematyka, statystyka, psychologia, czy socjologia możliwe jest optymalizowanie procesów decyzyjnych i tym samym dokonywanie najlepszych możliwych wyborów. Odkrycia te byłyby niczym bez odpowiednich informacji, ponadto byłyby bezużyteczne w procesie decyzyjnym, gdyby nie istniały odpowiednie mechanizmy w procesie komunikacji, np. na linii grupa projektowa-zarząd.
Trudno wyobrazić sobie firmę, w której nie istnieje komunikacja, zarówno ta wewnętrzna (wertykalna i horyzontalna), jak i zewnętrzna z otoczeniem. Występuje ona na wszystkich poziomach organizacji, w złożonym przedsiębiorstwie jest jednym z czynników sukcesu. Potęgują ją procesy globalizacji oraz informatyzacji, dzięki którym koszty komunikacji stały się niższe.
Czy forma modelu decyzyjnego ma punkty wspólne z systemem komunikacji przyjętym w organizacji? Owszem. Model decyzyjny nie jest tym samym, co system komunikacji, lecz byłby niepełny, gdyby nie odpowiednie informacje, które przekazywane są dzięki komunikacji. Brak odpowiedniego systemu komunikacji może przełożyć się na chaos organizacyjny, który wpłynie na trudności w procesie decyzyjnym w przedsiębiorstwie.
Źródła:
-
Bolesta-Kukułka K. (2000). Decyzje menedżerskie w teorii i praktyce zarządzania. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego. s. 110.
-
Edugate, Przedsiębiorczość w praktyce, http://www.podrecznik.edugate.pl/1-czlowiek- przedsiebiorczy-i-komunikacja-interpersonalna/1-9-decyzje-indywidualne-i-grupowe- w-przedsiebiorstwie/
-
Holska A. (2016). Teorie podejmowania decyzji. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego. s. 239.
-
Model monokryterialny Altmana, Valenziego i Hodgettsa.
